Do 23 mrt./Vrij 24 mrt

De hele avond blijft het regenen, hagelen en onweren, met als gevolg dat we ontdekken dat het dak boven ons bed lekt, ook lekker. Gelukkig hebben we een oversized camper en kunnen we ons bed verplaatsen naar boven de cabine. We moeten dan wel een vervelend trapje op, maar ja, wat doe je er aan.
We vertrekken richting Zion National Park, en daarvoor nemen we vanaf weg nr. 89, weg nr. 14 richting snelweg nr. 15 naar het zuiden (Cedar City). Aan het begin van wegnr. 14 staat een bord dat, vooral Jan niet erg blij maakt: verplicht sneeuwkettingen bij je hebben tot 31 maart en heel veel scherpe haarspeldbochten. Maar we rijden de weg toch in, anders moeten we weer terug en daar heb ik geen zin in. We stijgen tot boven de 3000 m en het lijkt wel of we door een wintersportgebied rijden: er ligt me toch een pak sneeuw, maar de weg is redelijk schoon en we komen zonder kleerscheuren aan in Cedar City, waar we de plaatselijke Walmart weer leegkopen.
Dan op naar Zion NP. Vanaf de snelweg weer een slechte weg door woestijnachtig, rotsig gebied. Gelukkig hebben we, evenals in Cannonville bij Bryce Canyon, de camping besproken, want ook hier is het mudjevol. Na het installeren wandelen we naar het visitors center voor info en kijken nog even rond op de camping.
Onderweg hiernaartoe is het mooi weer, maar als we in Zion aankomen, krijgen we nog een bui. Halverwege de middag breekt de zon weer door en de voorspellingen zien er weer goed uit, maar het dak heb ik toch maar even dichtgeplakt met Walmart-plasticzakken.
Vrijdagmorgen ziet er weer mooi uit, het heeft gevroren vannacht, dus toch maar even weer de kachel aan. Na het ontbijt vertrekken we voor de Watchman Trail, een trail die vanaf de camping begint en zo’n 4,5 km de berg op gaat, het is een redelijk pittige trail, maar wel met mooie vergezichten. Omdat we redelijk op tijd zijn, is het nog niet zo druk op deze trail. Als we terug zijn op de camping, zitten we een poosje lekker in de zon te lezen, het is een graad of 20, niet verkeerd, toch?
’s Middags nemen we de shuttlebus naar het eind van de canyon en rijden met de bus ook weer terug: een makkelijke manier om deze canyon te bekijken. Dan is het inmiddels al een stuk drukker en we vragen ons af hoe het hier in het hoogseizoen zal zijn met de drukte, want de campings zijn nu elke dag al volgeboekt.
’s Avonds wandelen we naar de pub buiten het Zion NP, daar drinken we nog een lekker plaatselijk biertje. Naar de camper teruglopen is een ervaring op zich, want het is hier toch aardedonker, gelukkig hebben we de zaklantaarn meegenomen en vinden we ons bed zonder problemen terug.